Η μεγάλη κυρία του λαϊκού τραγουδιού, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, συνεχίζει το αφιέρωμα μας σε μεγάλους Έλληνεςστιχουργούς. Τρία τραγούδια τους σχολιάζονται από την Καλλιόπη, την Ελένη, τον Ηλία, τη Σταματία και τον Μανώλη από το το Δ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου.
1)Πετραδάκι πετραδάκι (Μουσική: Απόστολος Καλδάρας, Ερμηνεία: Μιχάλης Μενιδιάτης και Άννυ Λιαροπούλου)
Το τραγούδι "Πετραδάκι - πετραδάκι" αναφέρεται σε μια μεγάλη αγάπη. Εκείνος, παθιασμένος από την΄"φτωχική" αγάπη του , κατορθώνει, όπως λέει στους στίχους, να φτιάξει ένα "τσαρδάκι" για να την στεγάσει. Όμως εκείνη τον προδίδει για μια "πλούσια αγάπη" και τον εγκαταλείπει. Και της υπενθυμίζει, μέσα από τους στίχους, ότι άσχετα από πόσα χρήματα θα αποκτησει την ευτυχία και την αγάπη δεν την έχει. Μέσα λοιπόν, από την περιφρόνηση που νοιώθει απο κείνην φτάνει στο σημείο να κάψει το τσαρδάκι και να κλαίει μόνος του πάνω στα αποκαΐδια του. Βλέπουμε τη δύναμη της αγάπης, που για χάρη της, για να την αποκτησεις, μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Αλλά και την απώλειά της που σε ωθεί να καταστρέψεις τα πάντα, όσο κι αν αυτό σε πληγώνει.
2) Δικαιολογίες (Μουσική: Μανώλης Χιώτης, Ερμηνεία: Μαίρη Λίντα και Μανώλης Χιώτης)
Το τραγούδι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου "Δικαιολογίες" τραγουδιέται από έναν άντρα και μια γυναίκα που τραγουδούν εναλλάξ. Ο άντρας στην αρχή λέει πώςήθελε να συναντήσει την κοπέλα του το βράδυ αλλά τον έπιασε βροχή. Τότε τραγουδάει η γυναίκα και λέει ότι αν ερχόταν, καί ρούχα για να αλλάξει είχε και θα μπορούσε να τον κρατήσει ζεστό. Ο άντρας, με τη σειρά του, λέει πως προσπάθησε να βρει αμάξι για να πάει αλλά απέτυχε. Η γυναίκα τότε του λέει πως αυτή δεν πιστεύει πως φταίει η βροχή αλλά κάτι άλλο συμβαίνει και δεν της το λέει. Αυτά όλα είναι δικαιολογίες.
3)Ο ξενιτεμένος (Στίχοι: Θόδωρος Δερβενιώτης, Ερμηνεία: Μανόλης Αγγελόπουλος)
Το τραγούδι αναφέρεται στον πόνο καθώς και στη θλίψη που περνάνε όσοι φεύγουν μακρυά από τα εδάφη που μεγάλωσαν. Η στιχουργός παρουσιάζει το μόχθο της ξενητιάς και τον συγκρίνει με τις αρετές της πατρίδας των ξενιτεμένω. Προβάλλει τα συναισθήματα εκείνων που ξεκίνησαν για κάτι καλύτερο και είδαν τα χειρότερα. Αναφέρεται σε εκείνους που συνειδητοποιούν ότι τίποτα δεν είναι σαν τον τόπο τους, ακόμα και ο ήλιος δεν είναι ίδιος. Δεν είναι ο ήλιος που τους ζέσταινε, όπως τους ζέσταινε στην πατρίδα τους, παντού που ο ήλιος λάμπει παντού το ίδιο. Η θλίψη και ο πόνος της επιστροφής πίσω στη μητρική τους γη είναι τόσο δυνατοί που μπορούν να κάνουν ακόμα και τα πιο δυνατά παλληκάρια να λυγίσουν. Κάνει τους ανθρώπους να γερνάνε και να γονατίζουν. Ο νους και ο λογισμός τους είναι να γυρίσουν στην μάνα τους και να φιλήσουν το χώμα της πατρίδας τους, γιατί νοιώθουν ξεριζωμένοι.
 |
| ...απ΄τη ζωή, όλους τους συγχωρνάω" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου