Στους στίχους αυτής της μουσικής αυτοβιογραφίας η Χαρούλα Αλεξίου αποτίει φόρο τιμής στην μάνα της την οποία είχε χάσει πρόσφατα όταν έγραψε το τραγούδι.
Αλλά και σε κάθε μάνα η οποία πάλεψε σα λιοντάρι για τα παιδιά της έχοντας την φρόνηση και την
ικανότητα να μην αφήσει αυτήν την αγάπη να τα πνίξει με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να είναι ικανά να πουν
ικανότητα να μην αφήσει αυτήν την αγάπη να τα πνίξει με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να είναι ικανά να πουν
"τώρα αγαπώ μα δεν ορίζω τώρα δεν ψάχνω να’ βρω δίκια
τώρα το δρόμο μου τον βρήκα γκρεμίστηκαν τ’ αρχηγιλίκια"
Άρα και στη δική μου την μάνα της οποίας η μεγάλη της καρδιά σταμάτησε να χτυπάει σαν τώρα, τρία χρόνια πριν, χωρίς κανένας μας (απ' τα παιδιά της και τα εγγόνια της) όμως να την αφήσει να φύγει ποτέ...
Δεν θα το κάνω μελό.
Ακούστε το τραγούδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου